Aşağı resimdekiler tamamen şarap sıkacağıdır, sadece şarap değil zeytin yağı ve benzer işlerde kullanılır. defineciler bunları gördüğünde hemen define işareti sanıp çevreyi araştırmaya başlar. halbuki bunlardan varsa define değil şarap mahseni aramak gerekir. şarap mahseninde ne çıkar bilmem ama en azından bulacağızın bir mahzendir içi boş bile olsa bulmaya değer.
Bunun bir diğer adıda üzüm ezme teknesidir, üstteki ezme teknesi, alttakide suyun akacağı teknedir. buna pres altlığı denir.
Şarap sıkacağının yakınlarında şarap mahzeni mutlaka olur çünkü şaraplar belirli ısılardaki karanlık odalarsa belirli süre dinlendirilmek zorundadır. hatta bazı kiliselerde bile şarap mahzeni vardır. bazı papazlar her gün şarap içip gündür bile sarhoş gezerlermiş. papaz şarap içtimi H.z. İsa’nın kanını içtiğine inanır onunla özleşmiş oluyor inanç budur. bunun köküde H.İsanın son yemeğinde havarilere şarap ikram etmesi bu ikram sırasında bunu için bu benim kanımdır vs. sözler sarf etmesi sebebiyle papazlar şarabı içer.
Antik çağlarda şarapçılık
Antik çağlarda bağcılık ve şarap üretimi kutsal bir işti. Bunun için şarap ve bağcılık tanrısı Dionysos şenliklerinde kutlamalar yapılırdı. Bir çok tapınak, lahit, kabarmada asma yaprakları ve iri üzüm taneleri vardı. Şarap ihracat ürünü olarak da önemli bir yere sahipti. Bağcılık konusunda bir çok bilgiye sahiptiler, en iyi şaraplık üzümler yamaçlarda yetiştirilirdi. Şaraplık üzüm önce teknelerde ayakla çiğnenir, kalan posa bir kez de değişik şekillerde presten geçirilirdi. Bu ilk çiğnemede çıkan şıradan olan üzüm daha kaliteliydi.
Bağcılık saygı duyulan bir işti. Kabartmada soylu kişilerin üzüm toplayışları görülüyor. Muğla Müzesi
